POPATRZ NA SIEBIE Z BOKU

    Usiadłam na dużym kamieniu. Nad Kasprowym Wierchem kłębiły się chmury. Niektóre skały spowite były mgłą. Na szczyt wjechało małżeństwo z córeczką.
Dziewczynka miała trzy, najwyżej cztery lata. Ojciec podziwiał góry, czasem nie tylko, natomiast matka, pilnowała małej Sabinki. Dziewczynka dobiegała do delikatnych barierek, które przed niczym nie chroniły. Zwykły drut, czy sznurek i kolorowe naklejki, oznaczały koniec ścieżki. Matka raz i drugi złapała córkę, zakazała biegania, ale córka nie słuchała. Za trzecim razem złapała Sabinkę i szarpnęła w kierunku ojca. Nie miała innego wyjścia, dziewczynka nie zauważała niebezpieczeństwa, była nieposłuszna.  W tym momencie krzyknęła ..ałłłłaaaa!!  jakby działa się jej krzywda.

Mężczyzna złapał córkę za rękę, ta przykleiła się do jego nogi
i krzyczała, jakby ją ktoś obdzierał ze skóry.
– Co robisz wariatko-krzyczał rozeźlony mąż na żonę-jaki dajesz
jej przykład?! Nie potrafisz kulturalnie wytłumaczyć dziecku,
że tu nie wolno biegać?! Jak ty ją wychowujesz?! Czego chcesz ją
nauczyć?! Naprawdę jesteś tak tępa?!

Dziewczynka spojrzała na matkę, uśmiechnęła jej się w twarz, po czym znowu zaczęła wrzeszczeć.
Ojciec wziął Sabinkę na ręce, przytulał, głaskał, coś mówił jej do ucha.
Kobieta nie odezwała się słowem.
***
Szkoda, że ów człowiek nie mógł zobaczyć siebie z boku. Czasem przydałaby się retrospekcja, którą można obejrzeć po powrocie do domu, na spokojnie, bez emocji.
Facet krzyczał, że matka źle wychowuje dziecko, że brak jej kultury, tymczasem sam darł się niemiłosiernie. Czego mógł nauczyć swoje dziecko takim zachowaniem?
Może tego, że nie trzeba szanować matki i jej wymagań?
Może tego, że na matkę można krzyczeć?
Może tego, że dziecko ma prawo rozrabiać, bo winą i tak obciąży się matkę?
Może cwaniactwa, żeby za pomocą płaczu zdobywać to, na co będzie miała ochotę?
Może nawet jeszcze kilku innych nieodpowiednich zachowań, ale w ten sposób, z całą pewnością nie wychowa dobrze dziecka, nie nauczy kulturalnego zachowania, ani odpowiedniego odnoszenia się do matki i do ludzi w ogóle.
Niektórzy nie zdają sobie sprawy z tego, jak ważny jest ich przykład.
Dziecko może pewnych słów, wymagań nie zapamiętać, ale z całą pewnością zapamięta to, jak ojciec traktuje matkę, jak się do niej odnosi.
Jeżeli mężczyzna kocha swoje dziecko, powinien pokazać to odpowiednim traktowaniem nie tylko dziecka, ale i matki, która je urodziła, bo krzywdząc matkę, krzywdzi również dziecko.
Cała sytuacja wskazywała na to, że ów nerwowy osobnik chciał
wychowywać żonę, nie dziecko, ale i to robił bardzo nieudolnie.

Żon się nie wychowuje, żony się kocha 🙂

Jeżeli chcesz kogoś wychowywać, zacznij od siebie.

Gdy dziecko dorośnie, taki osobnik, o złe wychowanie dziecka również oskarży matkę. Dlaczego? Dlatego, że nie potrafi spojrzeć na siebie z boku, nie widzi własnych błędów, zawsze będzie ich szukał u innych.

***

PRZYPADEK CZY PRZEZNACZENIE? cz.2

Całymi dniami siedziała w domu.
Wychodziła tylko na spacery z dzieckiem.
Większe zakupy robiła przez internet.
Czuła się bardzo samotna.
Kiedyś jej partner wrócił pijany.

Pierwszy raz widziała go w takim stanie. Nie wytrzymała napięcia.
Wykrzyczała mu wszystkie żale, cały ból,
który uwierał ją od czasu, gdy zaproponowała
małżeństwo, dla dobra dziecka. On odmówił.
Żałowała, że oddała pierścionek mężczyźnie,
którego kochała. Miłość była dla niej bardzo ważna,
ale nie chciała robić przykrości partnerowi.
Dlaczego postąpiła tak głupio?
Dlaczego nie posłuchała serca?
Dlaczego ukarała siebie za miłość?
Miała wyrzuty sumienia. Nie chciała skrzywdzić partnera,
skrzywdziła siebie.

Czy lojalność jest ważniejsza od Miłości?
Nie skrzywdzisz partnera, skrzywdzisz siebie.
Kiedy będziesz bardziej cierpiała; zostawiając
partnera, z którym jesteś w jakiś sposób związana, czy zostawiając
człowieka, którego kochasz z wzajemnością?
Może coś Ci mówi, że ta miłość nie powinna była się wydarzyć?

Może tylko wydawało Ci się, że kochasz, bo ktoś okazał Ci uczucie, którego wcześniej Ci brakowało?
Może czułaś, że jesteś coś winna partnerowi, bo masz z nim dziecko, a to zobowiązuje?
Kobieta zadawała sobie wiele pytań.

Rok później partner zostawił ją. Stwierdził, że
zakochał się w innej. Okazało się, że tamtą poznał, gdy
ona była w ciąży. Spotykał się z nią i być może był z kochanką w chwili,
gdy ona próbowała dostać się na porodówkę. Być może piwo z kolegami to tylko
kłamstwo.

Może więc to Los/ Przeznaczenie/ Życie postawiło tamtego mężczyznę na jej drodze?
Nie posłuchała serca, intuicji. Czy posłuchała rozumu? Chyba również nie.
Życie potrafi zaskakiwać, ale i uczy.
Dlaczego jej partner znikał na całe dnie?
Dlaczego zaniedbywał swoje dziecko?

Jak to możliwe, że cały czas mu ufała, że niczego nie podejrzewała?

Litowała się nad nim, gdy wracał zmęczony. Prała i prasowała jego koszule.

Gy ją zostawił poczuła się jak naiwna idiotka. Dla niego zrezygnowała z miłości. On nie zamierzał z niczego rezygnować. Jak to możliwe?

I co dalej?

***

Ludzie czasem są zbyt dobrzy dla innych. Tak, zbyt dobrzy, co sprawia, że sami cierpią.
Ktoś mądrze powiedział :” Jeżeli mówisz innym TAK, upewnij się, że nie mówisz NIE sobie. „

PRZYPADEK CZY PRZEZNACZENIE? (cz.1)

Zakochała się w mężczyźnie,
który podwiózł ją do szpitala,
gdy rozpaczliwie szukała taksówki
Była w ciąży, rodziła. Jej życiowy partner
nie wrócił na czas do domu.

Twierdził, że poszedł z kolegami
na piwo. Obcy mężczyzna patrzył na nią inaczej
niż on. Traktował ją z czułością.
W jego oczach widziała cudne iskierki.
Poczuła jego ciepło.
Chciała, żeby został, ale wstydziła się
poprosić. Nie wypadało, widziała go
pierwszy raz w życiu.
Pomyślała, że zwariowała, że to głupi pomysł, ale chciałaby,  żeby ten człowiek został z nią
na zawsze.
Nagle poczuła, jakby znali się całe wieki.

Czas mijał.

Gdy dziecko zachorowało, pojechała do przychodni.
Była niezwykle zdziwiona, gdy zobaczyła, że ten
ciepły, uczynny człowiek jest lekarzem.
Wiedziała, że go kocha i czuła, że ona też nie jest
mu obojętna. Nazywała to miłością
od pierwszego wejrzenia.
Umówili się na kontrolną wizytę domową.
Patrzył jej w oczy.
Czuła się odurzona, czuła, że traci rozum,
że grunt usuwa jej się spod nóg.

Gdy po kilku miesiącach, poprosił ją o rękę.
Nie wierzyła własnym uszom i oczom.
Klęczał przed nią ze łzami w oczach.

Jej partner właśnie stracił pracę
Szukał całymi dniami, potem spał zmęczony,
jakby zapomniał o niej i o dziecku. Nie interesował się nimi.
Bała się powiedzieć mu, że chce odejść w tak trudnym dla niego okresie.

Nie spała, całą noc myślała. Rano napisała do ukochanego, że
chce mu oddać pierścionek, że  partner
potrzebuje jej wsparcia, że nie może go zostawić w takiej sytuacji.
Zerwała.
Płakała.
Cierpiała.
Co Ty byś zrobiła/ zrobił w jej sytuacji?
CDN

16. Troska o dziecko – jedyny obowiązek

  Gdy rodzi się dziecko, kobieta, która odbierała poród
w domu, nie oznajmiając o płci dziecka, prosi jedynie
wojownika o mleko dla matki wymieszane z krwią krowy
(jeżeli na świat przyszła „ona”) lub byka( w przypadku
narodzin chłopca).
Zaczyna się dla matki „święty czas” (…)
Kobieta ubrana na czarno (kolor obecności boga Lengai
Narok – ‚Bóg Czarny’), siedząca w głębi domu , w swoim
„pokoju”, wraz z nią ta, która będzie jej pomagać.
Nie opuści domu przez kolejnych sześć miesięcy. Wszystkie
sprawy związane z prowadzeniem domu i krowami
zostają przejęte przez innych.

Jej jedynym obowiązkiem jest troska o dziecko.

Przez kolejne miesiące nie będzie obcinać włosów,
ani sobie, ani dziecku. To znak tej  „inności”,  przynależności
do innego świata.
To ona znajduje się w jego centrum ,
bo stała się źródłem życia. Moja znajoma
uśmiecha się… (…)
(„Opluty przez Boga ” – ks. Arkadiusz Nowak )
*****
Uważamy , że jesteśmy lepsi od ludzi żyjących gdzieś
w Afrykańskich wioskach, bo zdaje nam się, że
jesteśmy (w przeciwieństwie do nich) uczeni,
oświeceni, bardziej cywilizowani.
Ale gdyby się głębiej zastanowić,
można dojść do wniosku, że cywilizacja nas wyniszcza.
Zatracamy się w tym , co sztuczne, co wytworzone
przez ludzi , maszyny. Gubimy swoją przynależność do
natury, instynkt jakby obumierał. Niszczymy
nasze środowisko naturalne, na rzecz nowoczesności.
Nie zastanawiamy się, ile na tym tracimy.

Po porodzie musiałam zrezygnować z pracy, bo
firma upadała, a tworząca się z niej spółka prywatna
dyktowała nowe warunki.

Wymagano, żebym 3 miesiące
po porodzie zostawiła dziecko i wróciła do pracy.
Matka nic nie znaczy i dziecko traci ważność,
gdy trzeba zarobić na utrzymanie rodziny.
Korporacje są bezduszne.
Mamy jakąś namiastkę prawa  do opieki nad dzieckiem,
nazywamy to urlopem macierzyńskim,
ale to wszystko za mało ,żeby zająć się dzieckiem.
Rodzina też często nie kwapi się, żeby pomóc
matce i dziecku. Mąż idzie do pracy, kobieta musi się
zająć dzieckiem, domem, obiadkami, praniem, prasowaniem.
Nie ma zmiłuj- jak mawiają niektórzy.
A przecież ona pierwsza potrzebuje pomocy.
U Masajów wszystko jest zorganizowane i dopięte
na ostatni guzik.
Matka ,przez kilka miesięcy,
poświęca się tylko dziecku. I to mi się podoba,
bo jest dobre dla wszystkich.

Oczywiście, że nie zamieniłabym życia tutaj,
w małym miasteczku, na życie w Afryce, ale warto
pomyśleć o niektórych ułatwieniach
dla matek, które będą rodziły.
Jaki teraz mają wybór?
Albo klepać biedę, albo iść do pracy, zostawić
dziecko gdzieś w żłobku, albo pod opieką opiekunki..obcej
kobiety.
Dobrze, gdy pomoże rodzina, ale z doświadczenia wiem,
że nie zawsze i nie wszystkim jest tak różowo,
jakby się wydawało.

*****